แผลเก่า : ไมเคิล อุ๋ง
สำหรับ ไมเคิล อุ๋ง นักวิจารณ์ภาพยนตร์ชื่อ (ไม่) ดังชอบวิจารณ์วงการโทรทัศน์มากกว่าวิจารณ์ภาพยนตร์เสียอีก จึงเป็นนักวิจารณ์หนังอิสระ (หมายถึงว่าไม่มีที่ไหนจ้าง แต่ชอบวิจารณ์ จึงวิจารณ์อยู่ตามเว็บ ตามเฟซบุ๊คอะไรต่างๆ) แต่ก็มีภาพยนตร์ที่ชอบเหมือนกัน วันนี้ผู้สื่อข่าวนิตยสารโกงออกจากบ้านตั้งแต่หกโมงเช้า เพื่อนัดเจอกับ ไมเคิล อุ๋ง ที่ตลาดนัดโบ๊เบ๊ วันนี้ขอแค่คำถามเดียวเท่านั้น
“หนังที่ผมชอบที่สุดน่ะเรอะ” ไมเคิล อุ๋งทวนคำถาม “มันก็คือหนังเรื่อง แผลเก่า ของ เชิด ทรงศรี น่ะสิ”
นี่ไม่รู้ว่าไปนัั่งวิจารณ์หนังอยู่ในป่าเขาไหน จนป่านนี้ยังชอบหนังเชยๆ แบบแผลเก่าอยู่อีก ดีไม่ชอบ นางสาวสุวรรณ หนังไทยเรื่องแรกไปโน่น…
“ผมชอบความคลาสสิคของหนัง” ไมเคิล อุ๋ง รีบอธิบายโดยผู้สื่อข่าวไม่ทันต้องถาม “เรียกว่าตั้งแต่มีการสร้างภาพยนตร์ไทยเป็นต้นมา ไม่มีหนังไทยเรื่องไหนจะทำได้เกินไปกว่าแผลเก่าของท่านเชิด ทรงศรี ผู้ยิ่งใหญ่”
พูดเกินไปแล้วมั้ง เกรงใจคนอื่นเขามั่ง…
“อันนี้ผมว่าไม่เกินไปนะ เพราะผมเปรียบท่านเชิดผู้ยิ่งใหญ่กับท่านอากิระ คุโรซาวะ ซึ่งยิ่งใหญ่พอกัน ส่วนอีกท่านหนึ่ง คือท่านสแตนลีย์ คูบริค ผู้ยิ่งใหญ่”
ดูแล้วไม่น่าจะเปรียบกันได้…
“เปรียบได้แน่นอน เพราะภาพยนตร์ของท่านเชิด เป็นภาพยนตร์ที่กลั่นออกมาจากความเป็นไทย และภาพยนตร์ของท่านอากิระ คุโรซาวะก็กลั่นออกมาจากความเป็นญี่ปุ่นเช่นกัน ทั้งสองท่านนี้ สร้างภาพยนตร์ที่เป็นเชิงวัฒนธรรม และทำได้ดีเลิศแทบทุกเรื่อง”
แต่นักวิจารณ์หนังไทยดันชอบคุโรซาวะมากกว่า
“ก็เพราะ เชิด ทรงศรี เป็นคนไทยน่ะสิ และความเป็นไทยมันก็เปิ่นเชย ล้าสมัย สำหรับไอ้คนพวกนี้ เอาสรพงษ์มาขี่ควาย ไม่เห็นเจริญหูเจริญตาตรงไหน เอานันทนาไปขี่ บานานาโบ๊ตสิ หนังจะได้น่าดูขึ้น เขาว่ากันแบบนี้”
ชอบอะไรในหนังเรื่องแผลเก่านักหนาล่ะ…
“ผมชอบควายที่มันแสดงในหนัง ผมว่ามันน่ารัก เวลา สรพงษ์ขี่มันเชื่อง สั่งไปลุยน้ำลุยโคลนที่ไหน มันก็ไปหมด ผมว่าสมัยนี้ ควายแบบนี้หาได้ยากแล้ว”
เนื้อเรื่องเป็นยังไงเหรอ แผลเก่า…
“จำไม่ได้ ดูนานแล้ว”
ดูจริงหรือเปล่าเนี่ย…
“ทำไมจะดูไม่จริงล่ะ” ไมเคิล อุ๋ง ออกอาการปั้นปึ่งกับผู้สื่อข่าว “ผมชมภาพยนตร์เรื่องนี้ที่งานภาพยนตร์นานาชาติ บีโอไอแฟร์ จัดขึ้นครั้งแรกที่แหลมฉบัง จัดครั้งเดียวแล้วไม่จัดอีกเลย”
แล้วทำไมเขาไม่จัดอีกล่ะ…
“เพราะเขาจัดแล้วไม่มีคนไปดูโว้ย…”
สรุปมันก็ตอบมั่วๆ ตามเคยนั่นแหละ – ฮือๆ