คอลัมนิสต์

เหมือนเป็นวันแห่งโชค วันนี้มีลูกค้าทยอยเข้ามาซื้อสินค้าในร้านเรื่อยๆ ขณะเพื่อนร่วมงานลาหยุดไปคนหนึ่ง อีก ๒-๓ คนมัวยุ่งกับการเตรียมของจัดวางสินค้าและทำธุระส่วนตัว ท่ามกลางความเหน็ดเหนื่อย บางขณะเหมือนดวงตาของเธอจะทอประกายที่เต็มไปด้วยปมซ่อนเร้นอะไรบางอย่าง เธอนึกถึงอาหาร ผลไม้ดีๆ เงินที่ต้องเตรียมไว้ชำระค่างวดทีวี โทรศัพท์มือถือ และค่าเช่าบ้าน รวมถึงของบางอย่างที่อยากจะได้

ก็คนรู้จักกันนี่แหละครับ เป็นตัวแทนขายประกัน อยู่อำเภอเดียวกันนี่แหละ เขามาชักชวนให้ทำประกันไว้ มาหว่านล้อมชักจูงจนเราใจอ่อน ฟังหลายครั้งเข้าก็เห็นดีเห็นงาม กับเขา เขาบอกว่าชีวิตคนเรามันไม่แน่ไม่นอน เกิดเราเจ็บป่วยทำงานไม่ได้ จะเอาเงินที่ไหนมาดูแลครอบครัว ตอนนั้นก็ยังเป็นครูเอกชนอยู่

“ขวดนี้เป็นขวดครู ท่านได้ของดีที่สุดแล้ว มีเพียงขวดเดียว และขวดใหญ่กว่าที่เห็นในโฆษณามาก ขอให้ท่านจงเชื่อในครูอาจารย์ อธิษฐานตามกระดาษที่แนบไป รับรองได้ผลเกินคาดครับ”

ก็อย่าให้คนอื่นมายืมเงินมั่วซั่ว ต่อให้เป็นเพื่อนหรือคนรู้จักก็ตาม ถ้าสงสารมากๆ แนะนำให้ไปถามคนที่เขาสนิทว่า คนที่จะยืมเงินเราเขาเป็นคนยังไง เชื่อใจได้รึเปล่า อย่าคิดแต่สงสารอย่างเดียว เพราะเขาไม่ได้สงสารเรา

การเป็นฟรีแลนซ์นั้นมันไม่ง่ายอย่างที่ใครๆ คิดที่อยากจะทำก็ทำได้ เพราะมีความไม่มั่นคงสูง และอาจจะถูกยกเลิกงานได้ง่าย ถ้าไม่มีคนจ้างงาน ก็จะต้องประสบปัญหาด้านการเงินอย่างรวดเร็ว จนทำให้บางคนต้องกลับไปทำงานประจำ

ด้วยความอ่อนเยาว์ อ่อนหัดและไว้ใจคนง่าย อสม. ซึ่งเป็นเพื่อนบ้านกันแท้ๆ จึงถอนเงินทุนการศึกษาของน้องจนเหลือเงินติดบัญชีสองร้อยกว่าบาท เจ้าของบัญชีไม่เคยรู้ แต่ญาติทราบภายหลัง จึงนำเอกสารถอนเงินหลายครั้งไปแจ้งความ ต่อมา อสม. ขี้โกงคนนั้นถูกสังคมประณามสาปแช่งจนรับไม่ไหว เธอว่าถ้าสังคมไม่หยุดแช่งด่าจะขอตาย เชื่อว่าคนอย่างนี้ไม่ตายง่ายๆ แน่

จุดธูปบนบานเจ้าที่ในโรงเรียน ขอให้การทัศนศึกษาครั้งนี้ปลอดภัยทั้งขาไปและขากลับ อย่าให้มีภยันตรายใดๆ ถ้าเดินทางกลับมาถึงโรงเรียนแล้ว ผมซึ่งมีหน้าที่เป็นฝ่ายพิธีกรรมก็จะได้นำเหล้าไหไก่คู่ พร้อมด้วยน้ำเหลืองน้ำแดงมาแก้บนเหมือนทุกครั้ง ก่อนจะปักธูปลงกระถาง ผมบอกกับเจ้าที่ว่า อย่าลืมให้โชคให้ลาภกับผมด้ว

เคยมีกรณีหนึ่งเกิดขึ้นในโลกออนไลน์ของไทย โดยมีผู้ใช้งานเฟซบุ๊คเป็นผู้สร้างเพจ “รถหาย” และได้โพสต์ขอความช่วยเหลือจากคนทั้งโซเชียลเน็ตเวิร์กให้ช่วยตามหารถที่มีหมายเลขทะเบียนตามที่ได้โพสต์ไว้ ปรากฏว่าในภายหลังเป็นที่แน่ชัดว่าเพจดังกล่าวถูกสร้างขึ้นโดยพนักงานของบริษัทไฟแนนซ์ที่มีหน้าที่ตามยึดรถยนต์ และต้องการตามหารถยนต์ที่ขาดส่งโดยไม่ต้องลงทุน

ตัวอย่างเช่น กรณีการโกงเงินสงเคราะห์ผู้มีรายได้น้อยและคนไร้ที่พึ่งของศูนย์คุ้มครองคนไร้ที่พึ่ง กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ นั่นประไร ชาวบ้านยากจนก็น่าสงสารอยู่แล้ว ยังต้องมาเผชิญกับความเห็นแก่ตัวของเจ้าหน้าที่ที่มีหน้าที่ดูแลเอาใจใส่ ช่วยเหลือเขา กลับซ้ำเติมให้เลวร้ายลงไปอีก

ในพื้นที่ชนบทเล็กๆ แห่งหนึ่งห่างไกลเมือง บิดาของเขาซึ่งมีเชื้อสายจากจีนแผ่นดินใหญ่ มีโอกาสแต่งงานกับมารดาลูกครึ่งไทย-จีน จากนั้นจึงเริ่มสร้างเนื้อสร้างตัวจากการค้าขายเล็กๆ น้อยๆ ค่อยๆ มัธยัสถ์เก็บหอมรอมริบกระทั่งมีเงินสะสมก้อนโตพอควร สามารถนำไปลงทุนก่อสร้างบ้านเรือนแถวจำนวน ๔-๕ ห้องเรียงรายติดกัน ทั้งเพื่ออยู่อาศัยเองและปล่อยให้เช่า ขณะเดียวกันยังสามารถซื้อรถจี๊ปคันงามมาขับโลดแล่นอย่างโก้หรูเป็นคันแรกของหมู่บ้าน จนเป็นที่อิจฉาของใครหลายคน