ความเงียบที่ยาวนาน ของฟรานเซสโก โกยา

ฟรานเชสโก เด โกยา (1746 – 1828) เป็นจิตกรและศิลปินภาพพิมพ์ชาวสแปนิช ในยุคโรแมนติกที่มีความสำคัญมากในช่วงศตวรรษที่ 18 และช่วงต้นของศตวรรษที่ 19 เขาผ่านช่วงเรื่องรองอันยาวนาน เป็นทั้งปรามาจารย์อาวุโส เป็นนักวาดภาพเหมือนร่วมสมัย

เขาเกิดในครอบครัวชนชั้นกลางค่อนมาทางล่าง เมื่อปี 1746 ที่หมู่บ้านในฟอนเดอตูโดส ในอารากอน หัดเขียนภาพเมื่ออายุ 14 ปี แล้วย้ายเข้าสู่เมืองใหญ่เช่นแมดดริิดเพื่อเรียนหนังสือ เขาแต่งงานและมีลูกชายหนึ่งคน ต่อมาได้กลายเป็นจิตรกรหลวง มีหน้าที่วาดภาพขุนนางและบุคคลในราชวงศ์ รวมทั้งออกแบบพรมสำหรับราชสำนัก

ความเงียบงันที่ยาวนาน
ระหว่างช่วงปี 1792 ถึงช่วงต้นของปี 1793 ความเจ็บป่วยได้พรากการได้ยินของเขาไป สิ่งนี้ส่งผลต่องานที่มากด้วยความลึกซึ้งยิ่ิงๆ ขึ้น มีผู้กล่าวว่าโกยาสร้างแต่ผลงานที่หม่นมืด เมื่อชีวิตของเขาเข้าสู่ความเงียบในปี 1799 โกยาพิมพ์ภาพพิมพ์ชุด “ลอส คาพริชอส” มากกว่า 80 ภาพ ซึ่งมีคำจำกัดความที่น่าสงสัย

“ข้อบกพร่องและความงมงายที่พบได้ในทุกสังคมที่เจริญแล้ว มาจากอคติที่พบได้บ่อย การกระทำที่หลอกลวง ซึ่งเป็นประเพณี, ความไม่รู้, ประโยชน์ตน จนกลายเป็นเรื่องธรรมดา”

ภาพที่ 12 มีชื่อว่า Out hunting for teeth เป็นภาพหญิงสาวผู้หนึ่งกำลังดึงฟันออกจากปากของศพชายถูกแขวนคอ ด้วยความเชื่อว่าฟันของเขามีประโยชน์ต่อกิจกรรมทางไสยศาสตร์ ซึ่งหากขาดส่วนผสมนี้ไป จะทำกิจกรรมดังกล่าวไม่ได้ผลนัก

ภาพที่ 43 ด้วยภาพของชายผู้หนึ่งซึ่งนอนฟุบหน้ากับโต๊ะทำงาน ดวงตาของสัตว์ที่น่าหวาดระแวงแวววาวในความฝัน มันมีชื่อภาพว่า The Sleep of Reason Produces Monsters สัตว์หลายประเภทนี้ ยังปรากกตัวในภาพพิมพ์อื่นๆ อีกด้วย

*ชมภาพทั้งหมดในชุด “คาปริโชส” ได้จาก wikipedia โดยเสิร์ชคำว่า “Los caprichos”