กรรมกับการโกง

การฉ้อฉล ฉ้อราษฎร์ ลักเปลี่ยน ลักขโมย หรือด้วยกลวิธีใดที่ไม่ถูกต้อง ที่เป็นการผิดกฎหมาย สิ่งเหล่านี้สร้างความเสียหายอย่างมาก ต่อตนเองและต่อสังคมที่เราอยู่และความเสียหายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือ เป็นการทำลายประเทศชาติให้เสียหาย ทำลายระบบการเมือง การปกครอง ดังจะเห็นว่าประเทศของเรามีการรัฐประหารบ่อยครั้ง ข้ออ้างที่สำคัญก็คือ การทุจริตคอร์รัปชั่นของรัฐมนตรี ระบบหลักธรรมาภิบาล หรือว่าจริยธรรม ถูกมองเป็นเพียงวาทกรรม บางประเทศที่ปกครองด้วยระบอบที่ต่างจากประชาธิปไตย เริ่มต้นที่ผู้นำ จับปลาใหญ่ ไล่สุนัข หมายถึงเอาผิดกับคนที่ทุจริตคอร์รัปชัน ระดับผู้นำของสังคม นักการเมือง นักธุรกิจ หรือข้าราชการประจำ มาลงโทษตามกฎหมายให้เห็นเป็นตัวอย่าง

แต่ว่าจะยังเห็นว่าผู้คนเหล่านี้ยังสามารถลอยหน้าลอยตาอยู่ในสังคม แถมได้รับการยกย่อง ปกป้องเชิดชู เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจเหมือนกับว่าประเทศนี้เป็นของพวกพ้องพี่น้องของเขา

ทางพระพุทธศาสนามองการทุจริตว่าเป็นการผิดศีลข้อ ที่ 2 คือ อทินนาทานเวรมณี การลักทรัพย์ การลักทรัพย์นี้หมายรวมถึง การสับเปลี่ยน การโกง การฉ้อฉล การลวง รวมถึงผลประโยชน์ทับซ้อน แม้ว่าบุคคลผู้ทำการทุจริตคดโกงเหล่านี้จะสามารถรอดพ้นจากสายตากฎหมายบ้านเมืองได้ แต่ว่าไม่สามารถรอดพ้นจากกฎแห่งกรรมได้

ผู้ที่ทำกรรมชั่ว แม้ว่าจะหลบหนีไปยังซอกแห่งภูเขา ต้นไม้ กลางอากาศ หรือว่ากลางมหาสมุทรยืนอยู่ที่ใด ก็จะไม่สามารถรอดพ้นจากกรรมชั่วที่ตนทำได้ เมื่อบาปกรรมที่ตนทำนั้นได้ให้ผลขึ้นมา เพราะสัตว์ทั้งหลายตายแล้วไม่สูญ ย่อมเวียนว่ายตายเกิดไปตามอำนาจกิเลสตัณหาและกรรมแห่งตน ดังที่พระพุทธเจ้าของเราเคยตรัสแก่พระอานนท์ว่า

“ดูก่อนอานนท์ กรรมชื่อว่าเป็นไร่นา วิญญาณชื่อว่าพืช ตัณหาชื่อว่ายางเหนียวในเมล็ดพืช วิญญาณดำรงอยู่ได้เพราะธาตุหยาบ มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูกใจ การเกิดใหม่จึงมีต่อไปอีก”

ในที่นี้อยากจะยกเรื่องราว ที่เคยโด่งดังทางหนังสือพิมพ์ไทยรัฐฉบับที่ 7423 วันศุกร์ที่ ที่ 19 พฤษภาคม 2521 ได้ลงข่าวว่ามีเด็กระลึกชาติ อายุ 3 ขวบ เผยความหลังเป็นครู ถูกผู้ร้ายยิงตาย เด็กระลึกชาติได้เปิดเผยว่าชาติก่อนตัวเองเป็นครูชื่อ บัวไข หล่อนาค สอนอยู่ที่โรงเรียนท่าบ่อ ต. บางหว้า อ. ตะพานหิน จ. พิจิตร เด็กผู้ระลึกชาติได้เปิดเผยว่า แต่เดิมตนมีภรรยาชื่อ นางสงวน มีลูกด้วยกัน 5 คนเป็นหญิง 3 ชาย 2 คน คนโตชื่อ น.ส บรรจงหรือติ่ม คนที่สองชื่อ น.ส.เบญจา หรือต๋อย ทั้งสองคนนี้เป็นฝาแฝด คนที่สามชื่อ นายณรงค์ คนที่สี่ชื่อ นายบุญเทียม และคนสุดท้องชื่อ น.ส.น้ำค้าง ผู้ปกครอง แรกเริ่มเดิมทีฟังเรื่องราวจากหลานชายวัย 3 ขวบ ก็ไม่เชื่อ เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่หลังจากเด็กชายผู้ระลึกชาติได้ พยายามหลบหนีออกจากบ้าน ขึ้นรถประจำทางไปจังหวัดพิจิตร เพื่อไปเยี่ยมลูกๆ ยายจึงต้องตามไปด้วย เมื่อไปถึงบ้านที่ตนเคยอาศัยอยู่ก็เล่าเรื่องราวแต่หนหลัง ฝ่ายครอบครัวของเด็กชายเมื่อชาติที่แล้ว ก็เชื่อสนิทใจ คือ ครูบัวไขในชาติก่อน นอกจากนี้เด็กชาย 3 ขวบยังสอบถามมารดาของตนเมื่ออดีตชาติว่า ของมีค่าที่ให้เก็บไว้ยังอยู่ดีหรือ เด็กชายดนัยหมายถึง ปืนสองกระบอกพร้อมกับบอกที่ช่อน ซึ่งสมาชิกในครอบครัวเมื่อได้รับคำบอกเล่าถึงกับตะลึง

ต่อมามารดาของเด็กชายผู้ระลึกชาติได้ ก็ถามอีกว่ายังมีอะไรอีก เด็กก็บอกว่ามีพระอยู่พวงหนึ่ง เป็นพระเครื่องนางพญา เมียเขาก็บอกว่าเป็นความจริงทุกอย่าง ต่อจากนั้น แม่ก็ไปหยิบเข็มขัดที่เป็นช่องสำหรับใส่ลูกปืน คาดเอว 5-6 สาย ทำเหมือนจะเสี่ยงทายแล้วพูดว่า เข็มขัดกระสุนเหล่านี้ หากลูกจำได้ว่าอันไหนเป็นของลูกก็หยิบขึ้นมา ถ้าหยิบไม่ถูก จำไม่ได้ ก็เป็นอันว่าไม่ใช่ลูกของแม่

เด็กมองดูแล้วก็ไม่ได้ชักช้าเสียเวลาหยิบเข็มขัดสายหนึ่ง ยังมีลูกกระสุนปืนเสียบอยู่ 3 ลูกออกมาชูขึ้น บอกกับ มารดาของตนเมื่อชาติที่แล้วว่า เข็มขัดลูกปืนเส้นนี้เป็นของฉัน เมื่อผู้เป็นแม่ในชาติก่อนเห็นเป็นเช่นนั้นก็ร้องไห้โฮ พวกญาติๆ ก็ร้องตามไปด้วยหลายคน สิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องพิสูจน์ว่า มนุษย์ตายแล้วไม่สูญ ตัณหาทำให้สัตว์ต้องเวียนว่ายตายเกิดอีก จิตของสัตว์ย่อมแล่นไปในวัฎฎสงสาร ย่อมไม่อาจจะหลุดพ้นไปได้

มนุษย์ได้ทำกรรมอันใดไว้ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม จักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น เป็นทายาทแห่งกรรมนั้น เราจักไม่อาจหลุดพ้นจากกรรมที่เราได้ทำเป็นอันขาด

เรื่องกรรมดี กรรมชั่ว ใครจะเชื่อหรือว่าไม่เชื่อ ไม่สามารถที่จะบังคับกันได้ ถ้าเชื่อจะทำให้ชีวิตมีแต่ความเจริญ เพราะไม่กล้าทำชั่ว กลัวว่าตายแล้วจะไปตกนรก เราควรมุ่งทำแต่ความดี เพื่อจะได้ไปเกิดในสวรรค์ชาติหน้า เพราะว่าหากไม่เชื่อจะได้รับผลเสีย คือ

ชีวิตในชาติปัจจุบันจะไม่พบสุขแท้ ไหลไปตามกระแสแห่งความอยากไม่รู้จักพอ รวยเท่าไรก็ไม่พอ โกง กิน กาม เกียจ เมื่อถูกจับได้ไล่ทันก็จะประสบกับกับความทุกข์ยากอย่างแสนสาหัส ตกระกำลำบาก หนีไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองอย่างแสนสาหัส โดยไม่มีหนทางแก้ไข

ทำดีไว้ให้ลูกหลานเห็น เป็นร่มโพธิ์ ร่มไทรให้ลูกหลานได้ร่มเย็นกันเถิด