เรื่องสั้น

ใครๆ ก็ว่าไอ้เฒ่าชะแลแก่ชราที่อาศัยอยู่บนยอดเนินเขาแห่งนั้นเป็นคนโง่เง่า มันขึ้นไปอาศัยปลูกเรือนอยู่บนเนินเขาเตี้ยๆ แห่งนั้นมาหลายปีดีดัก แทบจะกล่าวได้ว่ามันไม่เคยลงมาคบค้าสมาคมกับใครเสียด้วยซ้ำ และหากจะนับจำนวนครั้งที่มันพาสังขารร่วงโรยของตัวเองง่อนแง่นลงมาจากวิมานชั้นฟ้าของมัน ก็คงมีจำนวนครั้งไม่มากไปกว่าสิบหรอก

มันเป็นแค่สถานีรถไฟระหว่างจังหวัด ไม่ใช่สถานีใหญ่ มีนายสถานียืนถือธงสีแดงกับสีเขียว แต่บางทีเขาต้องวิ่งไปสับหลีกรถไฟเอง ที่จริงแม้จะมีนายสถานีถึงสองคน มันก็เป็นแค่สถานีรถไฟระหว่างจังหวัดอยู่ดี

ถึงได้ยินแต่ผมไม่ถือสา เขาคงเหนื่อยกัน ย่อมหงุดหงิดบ้างเป็นธรรมดา อากาศร้อน รถเข้าเทียบช้า ต้องเร่งรีบไม่ให้รถไฟเสียเวลากระทั่งเสียภาพพจน์ จนลืมการรักษาน้ำใจลูกค้า คือผู้โดยสารอย่างผมไปชั่วขณะ คิดเอาใจเขามาใส่ใจเราได้ดังนั้น ใจผมพลันเย็น นั่งอ่านแผ่นพับรณรงค์การไม่ซื้อขายสัตว์ป่าต่อ

คนเมื่อหนึ่งร้อยปีก่อน จินตนาการถึงยุคนี้ในหน้านิยายวิทยาศาสตร์ว่า มันคงจะเต็มไปด้วยมนุษย์กลที่มองจากภายนอกแล้วมีรูปลักษณ์เหมือนมนุษย์มาก จนเมื่อถูกเข็มแทงเลือดก็คงจะไหล และมนุษย์กลเหล่านั้นจะมีชิพประมวลผลขนาดเล็กในก้อนสมองที่ทำให้พวกเขามีความสามารถในการเดิน ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ รู้จักที่จะมีความเย่อหยิ่งหรืออ่อนน้อมถ่อมตน คนเมื่อร้อยปีก่อนยังจินตนาการในนิยายวิทยาศาสตร์ว่าจักรกลจะสามารถใช้อารมณ์เหล่านั้นประดิษฐ์คำพูดโต้ตอบกับมนุษย์

จ่ายอดสิ้นความสงสัย แกคุ้นเคยกับเจ้าศักดาเป็นอย่างดี ด้วยชายหนุ่มผู้นี้ชอบเดินป้วนเปี้ยนอยู่แถวโรงพักเป็นประจำ ศักดาเป็นชายวิกลจริตที่เดินเที่ยวเล่นไปทั่วอำเภอ เขาเป็นคนบ้าที่ไม่เป็นภัยแก่ใครทั้งสิ้น เมื่อรู้สึกหิวเขาจะแบมือขอแต่โดยดี นอกจากนี้ศักดายังไม่เคยคดโกงใคร เขาไม่เคยรับเงินไปร่วมเดินขบวนเพื่อเรียกร้องประชาธิปไตย ที่สำคัญเขาไม่เคยขายสิทธิขายเสียงมาก่อน แม้แต่กีต้าร์ของเขาก็หาได้มีเสียงดังผ่านเครื่องขยายให้ใครต้องทนรำคาญ เมื่อปวดหนักปวดเบาเขาเดินกลับบ้านไปนั่งห้องน้ำห้องท่า ไม่ทำสกปรกเลอะเทอะไปทั่ว เขาเป็นคนบ้าผู้น่ารัก และเป็นคนดังประจำอำเภอ