ระหว่างทาง

ผมจนยิ่งกว่าลุงเสียอีก” แกมองหน้าผมเหมือนคนเดินสะดุดก้อนหิน “ขนาดเกลือบ้านผมยังไม่มี จะกินข้าวแต่ละที ต้องเดินไปขอเกลือบ้านข้างๆ

ตั้งแต่สมัยนายหัวชวนเป็นนายกรัฐมนตรีของชาติไทย สมัยนั้นพรรคประชาธิปัตย์มีนโยบายจะอัพเกรดใบแจ้งการครอบครองที่ดิน (ส.ค.1) ของประชาชนที่เป็นเกษตรกร ให้กลายเป็นโฉนดที่ดินทั้งหมด ปรากฏว่ารัฐบาลยังไม่ทันได้ทำ เกิดมี “ไอ้หน้ามืด” ออกหลอกหลอนผู้คน อวดอ้างว่ามาจากพรรคประชาธิปัตย์ เป็นคนของรัฐบาล นายหัวชวนส่งมาเก็บสตางค์ค่าเปลี่ยน สค.1 เป็นโฉนดที่ดิน รายละ 2,000 บาท

ระหว่างที่ผมกำลังขี่มอเตอร์ไซค์จากตลาดศรีนครกลับที่พัก ซึ่งอยู่ที่โรงแรมบีทู ความไม่คุ้นชินเส้นทาง ทำให้ผมต้องเปิดแผนที่บนหน้าจอ ลากเส้นตำแหน่งจีพีเอส แล้วก็ขี่ไปตามทางอย่างทุลักทุเล ด้วยกระเป๋าสัมภาระก็เต็มไปด้วยข้าวของจิปาถะ มือหนึ่งต้องจับแฮนด์มอเตอร์ไซค์ อีกมือหนึ่งต้องถือโทรศัพท์มือถือ

รู้ตัวว่าลืมคอมพิวเตอร์พกพา เมื่อเวลาผ่านไปร่วม 20 นาที แรกเข้าใจว่าลืมไว้ในห้องน้ำสาธารณะ ข้อสันนิษฐานนี้ทำใจหล่นลงตาตุ่ม เพราะห้องน้ำอยู่ในงานมหกรรม ผู้คนต่างแห่แห่นมาเที่ยว ถ้าลืมไว้จริง ต้องหายแน่ๆ

ผมมีพรสวรรค์ในการหาของถูก กระเป๋าแบ็คแพ็ค ใบใหญ่นี้ ผมซื้อมาเพียง 200 บาท เมื่อตอนแวะไปหาเพื่อนเก่าสมัยเรียนมัธยมที่ตลาดรังสิต ตอนนั้นกำลังต้องการกระเป๋าใบใหญ่ อยากจะเข้าป่า ระหว่างเดินคอยพรรคพวกอยู่นั้น เจอะเข้าพอดี ได้ของถูกแต่ไม่ค่อยทนมือเท่าไร ตั้งแต่ซื้อมา เพิ่งจะออกงานนี่แหละครับ